مورین داد سرمقاله نویس نیویورک تایمز که ارتباط مونیکا لوینسکی منشی کاخ سفید با بیل کلینتون را فاش ساخت دموکرات بود و سلسله مقالات او در این مورد باعث شد تا جایزه معروف پولیتزر را هم از ان خود کند. هیچ وقت دموکرات ها و اهالی کاخ سفید به نوشته هایش اعتراض نکردند و اتفاقا باعث شد تا کلینتون از ملت امریکا عذرخواهی کند.
محمدعلی شهابی در یادداشت ارسالی خود برای گفتارنو نوشت:
نکته اول. مورین داد سرمقاله نویس نیویورک تایمز که ارتباط مونیکا لوینسکی منشی کاخ سفید با بیل کلینتون را فاش ساخت دموکرات بود و سلسله مقالات او در این مورد باعث شد تا جایزه معروف پولیتزر را هم از ان خود کند. هیچ وقت دموکرات ها و اهالی کاخ سفید به نوشته هایش اعتراض نکردند و اتفاقا باعث شد تا کلینتون از ملت امریکا عذرخواهی کند.
هیچ سیاستمدار دموکراتی نگفت که مورین قصد آسیب به جایگاه ریاست جمهوری را دارد و با این مقالات جمهوری خواهان سواستفاده می کنند. البته اگر این ادعا را هم مطرح می کردند مورین و نیویورک تایمز جواب داشتند و اینکه باب وودوارد خبرنگار افشا کننده واترگیت از جمهوری خواهان بود؛ پس کار خبرنگار همین است چه جمهوری خواه باشد چه دموکرات.
هیلاری کلینتون در کتاب "زندگی من" به این نکته اشاره می کند و می نویسد من از قبل هم می دانستم بیل با یک نفر ارتباط دارد ولی مطمن نبودم مونیکاست و حتی چند بار هم از خرید لباس های دوگانه متوجه این موضوع شدم اما مستند نبود ولی وقتی مورین نوشت دیگر مطمن شدم که حقیقت دارد( اعتماد به رسانه را دقت کنید).
نکته دوم: روز گذشته خبرگزاری فارس از منتقدان دولت در خبری پرده از فیش های حقوقی در وزارت بهداشت برداشت. فیش هایی 10 رقمی که جز تعجب نمی توان چیزی نوشت. بلافاصله عده ای نوشتند این اخبار برای تضعیف دولت است و اینها اگر راست می گویند چرا فیش حقوقی 60 میلیونی یکی از مدیران و سواستفاده های دولت سابق را سانسور کردند .(خبرگزاری ایلنا).
شاید یکی از بدترین شیوه های دفاع از دولت همین پاسخ های بی ربط و غیر قابل توجیه این مدافعان دولت است. تا زمانی که ارزش های خبری ما بر اساس اصولگرایی و اصلاح طلبی محاسبه شود این دردها وجود دارد و درمان نمی شود.
خبرنگار باید از خبرنگار حمایت کند و تلاشش این باشد که کارخبری هر رسانه ای به نحو احسن تیجه بخش باشد.
کوبیدن چماق جناحی بر سر رسانه ها بزرگترین عامل رکود و بی اعتباری رسانه هاست.
باید فرهنگ احترام و اعتماد به رسانه در میان اهالی رسانه حاکم شود، آن وقت دیگر کسی به نام رسانه نگاه نمی کند به متن خبر و نظر می اندیشد.
اینکه رسانه ای بر بخشی از یک تاریکخانه نورافشانی کرده است باید استقبال شود نه به مخالفت با دولت متهم گردد.
مدافعان باید یقه مدیران را بگیرند که چرا با آبروی دولت و منافع ملی بازی می شود نه از رسانه افشاگر انتقاد نمایند. اتفاقا در همین ماجرای افشای فیش ها، وزارت بهداشت فقط از رسانه هایی شکایت نکرده است که حاشیه امن دارند و سایر رسانه ها خیلی راحت توسط باندهای نفوذ وزارتخانه قیچی می شوند. اینکه ما بنویسیم افشای این فیش ها برنامه ریزی رقیب است یک فاجعه برای رسانه های حامی دولت است. از قدیم گفته اند دزد در خانه است همسایه را متهم نکنیم.
آیا بهتر نیست به جای تهمت به رسانه ها یقه افرادی که در دو ماه متوالی 600 میلیون تومان دریافتی داشته اند را بچسبیم .
اتهام به رسانه ها فقط یک مسکن است. برای درمان تومور بدخیم باید از جراحی استفاده کرد و بهترین روش جراحی هم گردش آزاد اطلاعات و احترام به رسانه هاست. مردم محرم اند و افشای یک فیش حقوقی هیچ آسیبی به دولت وارد نمی کند.
اتفاقا شناسایی و برخورد با گلوگاه های فساد می تواند دولت را موفق تر کند و گرنه با انکار، مشکلی حل نمی شود. اینکه سخنگوی دولت عذرخواهی می کند کاری بسیار زیبنده است اما توجیه ایشان پسندیده نیست. مردم می پرسند فرض کنیم این حقوق ها مربوط به یک سال است اما چرا 540 میلیون؟ مگر می شود. مگر داریم 600 میلیون تومان در دو ماه ؟ اینکه اعلام کنیم قوانین از دولت قبل به ارث مانده است پاسخی بسیار سطحی و غیر قابل باور است
نتیجه گیری جناحی: همیشه حمله کردن بهترین دفاع نیست گاهی باید گل خورد تا ضعف دفاعی مشخص شود.
نتیجه گیری اخلاقی: هیچ اصولی بهتر از گردش آزاد اطلاعات و هیچ اصلاحی بهتر از پدیرش واقعیت ها نیست. رسانه ها را به اصلاح طلب و اصولگرا تقسیم نکنیم. بگذاریم حوزه رسانه نفس بکشد. منفعت همه دولت ها و جناح ها در این مهم است.
غیر قابل انتشار: ۰
در انتظار بررسی: ۰
انتشار یافته: ۵
اصلاح طلب بودن یا نبودن رسانه مهم نیست. مهم پذیرفتن حقیقت و واقعیت از سوی هر دو طرف است.