محمد لطیف‌کارنوشت:برای این‌که بگویم چرا قرار است به روحانی رای بدهم؛ ده‌ها دلیل مهم در ذهن دارم. بیان همه‌ی موارد در این نوشتار کوتاه نمی‌گنجد. اما عجالتا چهار مورد را بیان می‌کنم.
به این دلیل به روحانی رای می‌دهم چون عمیقا باور دارم گذشته چراغ راه آینده است. تاریخ کشورمان پر از نشیب و فرازهای سیاسی و خون‌بار است. از گذشته‌های دور فعلا در می‌گذرم. از مشروطیت تا به امروز، هر چندین سال یک‌بار، جامعه‌ی ایران دچار تکانه‌های نسبتا شدید شده است. گروهی از هموطن‌های ما هربار قربانی این تکانه‌ها بوده‌اند. اما چند سال بعد دوباره به خانه‌ی اول برگشته‌ایم. برخی برای توضیح این رویدادها که هرچند سال یک‌بار تکرار می‌شوند؛ می‌گویند ملت ما حافظه‌ی تاریخی ندارد! این در حالی است که اهالی فکر و خرد، با قاطعیت روی این نظریه که گذشته باید چراغ راه آینده باشد، تاکید دارند. به‌طور مشخص در ماجرای کودتای 28 مرداد که دولت ملی مصدق شکست خورد، نتوانستیم از این تجربه‌ی عظیم درس‌هایی برای امروز بگیریم!
دلیل دوم من، برداشتی است که از تحولات جهان پیرامونم و به ویژه خاورمیانه دارم. در چندسال اخیر همه‌ی ما شاهد بودیم که بهارعربی چگونه و به چه راحتی تبدیل به گردباد و توفان خشم شد. توفانی که این روزها دارد کل خاورمیانه را به نابودی تهدید می‌کند. لهیب این آتش اگرچه به یمن دفاع مرزداران جان برکف ایرانی به ما آسیبی نرسانده است، اما دود و گرمای سوزان آن، قطعا فرصت‌های توسعه را از کشور ما نیز ستانده است، و خشم بی‌امان موجود در منطقه مجالی برای خردورزی و پرداختن به آینده را از ما گرفته است. در این شرایط آیا به دمیدن نفس‌های خردمندانه بر این آتش‌های شعله‌ور نیاز نداریم؟
علاوه بر دو موردی که گفته شد؛ دلیل سوم؛ مشاهده‌ی فقر و محرومیت در بخش‌های قابل توجهی از میهنم است. معتقدم کشور عزیزم ایران از هر نظر شایسته‌ی پیشرفت و توسعه‌ی همه جانبه است. اما این توسعه را در تاریخ معاصر هرگز شاهد نبوده‌ایم. این در حالی است که بعد از توافق برجام و کنترل تورم، فضای اجتماعی و اقتصادی امروز ایران، نسبت به همیشه، برای سرمایه‌گذاری فراهم‌تر است. طبیعتا این بستر در دوره‌ی روحانی فراهم شده است؛ اگر در دولت دوازدهم مجالی برایش بگذارند، به گمان ما، او در تداوم سیاست‌های گذشته، می‌تواند با جذب سرمایه‌های داخلی و خارجی، به حاشیه‌ها و مناطق تهیدست شهری و روستایی بیش از پیش توجه کند، و با خاطری آسوده‌تر به حاشیه‌ها و توسعه بپردازد.
دلیل چهارم؛ قطعا تصمیات امروز فقط بر زندگی ما موثر نیست! هر انتخاب ما، بدون تردید روی زندگی نسل آینده و فرزندان‌مان تاثیر عمیقی می‌گذارد. بنابراین با انتخاب روحانی تلاش می‌کنم به سهم خود، نسبت به آیندگان نیز ادای دین نمایم، و آن‌ها را از حقوق مسلمی که دارند محروم نسازم. باور دارم که هرگونه سرمایه‌گذاری اجتماعی امروز، برای نسل آینده هم هست؛ و این توجه داشتن وظیفه‌ی ماست. از خاطر نبریم که نسل آینده شامل فرزندان خودمان نیز شامل می‌شود.
