در دولت یازدهم در حوزه سیاست خارجی صدای مردم به‌خوبی شنیده شد اما در سیاست داخلی انتقادات فراوانی وجود دارد. تا آنجا که خود رئیس‌جمهور روحانی نیز از اینکه برخی مدیران دولتی«گیوه‌هایشان را در حمایت از دولت منتخب مردم ورنکشیدند»گله کردند.
گفتار نو_مردم ایران در 12 فروردین سال 58 بارأی قاطع نظام جمهوری اسلامی را برای مدیریت کشور برگزیدند.
هم بعد جمهوریت نظام و هم بعد اسلامیت این نظام تأکید ویژه‌ای بر«حق حاکمیت مردم بر سرنوشت خویش» دارند. در جهان امروز بهترین شیوه ممکن برای احقاق این حق برگزاری انتخابات است.
هر انتخابات فرصتی است تا مردم مسیر حاکمیت را مشخص کنند و نوع مدیریت مطلوب را برگزینند.
در انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 نیز مردم فرصت این را پیدا کردند تا تغییرات مطلوب خود در مسیر قوه مجریه را اعمال کنند. با انتخاب دکتر روحانی_نزدیک‌ترین چهره حاضر به اصلاح‌طلبان (درحالی‌که 8 سال اصولگرایان بر قوه مجریه حاکم بودند) به‌نوعی این پیام منتقل می‌شود که مردم تفکر و روش گذشته را نپسندیده‌اند؛ و به این شکل راه جدیدی در پیش پای مسئولین نظام قرار گرفت.
طبیعی است که منتخبین مردم، پس از انتخابات تلاش خود را در جهت تحقق«خواست مردم برای تغییر» به‌کارگیرند. در غیر این صورت بدنه اجتماعی سرخورده شده و حمایتشان دیگر تکرار نخواهد شد.
در دولت یازدهم در حوزه سیاست خارجی صدای مردم به‌خوبی شنیده شد اما در سیاست داخلی انتقادات فراوانی وجود دارد. تا آنجا که خود رئیس‌جمهور روحانی نیز از اینکه برخی مدیران دولتی«گیوه‌هایشان را در حمایت از دولت منتخب مردم ورنکشیدند»گله کردند.
در این یادداشت بر آن هستیم که مصداق این موضوع را در دانشگاه علوم پزشکی کرمان بررسی کنیم:
1- انتصاباتی که در دولت یازدهم در دانشگاه علوم پزشکی صورت گرفت:
1-ریاست دانشگاه: دکتر علی‌اکبر حق‌دوست که معاون آموزشی دانشگاه در دولت نهم بودند به ریاست دانشگاه انتخاب شدند.
2- 5 معاون از 6 معاون از مسئولین دانشگاه در دولت نهم و دهم انتخاب شدند. بدین‌صورت که: قائم‌مقام معاون آموزشی به‌عنوان معاون توسعه و مدیریت منابع، مدیر تحصیلات تکمیلی به‌عنوان معاون آموزشی، مدیر 115 به‌عنوان معاون درمان، معاون غذا دارو به‌عنوان معاون پژوهشی، معاون درمان به‌عنوان معاون بهداشتی
3- نماینده وزیر در هیأت نظارت بر تشکل‌های دانشگاه: معاون پشتیبانی دولت نهم به این سمت برگزیده شد.
4- هیأت امنای دانشگاه: 3 عضو از 4 عضو انتخابی را منتقدین دولت و مسئولین دانشگاه در دولت نهم و دهم تشکیل می‌دهند.
6- شورای فرهنگی دانشگاه: حتی نماینده دانشجویان که توسط رئیس دانشگاه انتخاب می‌شود (علاوه بر نماینده بزرگ‌ترین تشکل دانشگاه) ازجمله مخالفین سرسخت دولت تدبیر و امید است.
7- مسئول گزینش دانشگاه: از دولت دهم ابقا شد.
8- ریاست دانشکده: نام افرادی همچون استانداران دولت دهم و مسئولین جمنای استان کرمان در بین روسای دانشکده‌های دانشگاه به چشم می‌خورد.
9- مسؤولین روابط عمومی، هیئت جذب، دادگاه انتظامی اساتید، تخلفات اداری، حراست، بازرسی و گزینش تقریباً همگی از دولت قبل ابقاء شدند.
10- مدیر امور دانشجویی دانشگاه: مدیر فرهنگی دولت دهم به این سمت برگزیده شد.
لازم به ذکر است که اعتقاد دانشجویان بر این است که نباید سلایق سیاسی را در انتخاب مسئولین دخالت داد و انتخاب باید بر مبنای شایسته‌سالاری و تخصص و تعهد افراد باشد؛ اما انتقادی را که به این انتصابات وارد می‌دانیم این است که: مردم در انتخابات به تغییر مدیریت اجرایی کشور رأی می‌دهند اما همان افراد سابق با چینشی متفاوت مجدداً در مسند امور قرار می‌گیرند و این نوعی بی‌توجهی به خواست مردم است. آیا افراد حاضر خود را متعهد به اجرای سیاست‌ها و شعارهای دولت یازدهم می‌دانستند؟ اگر این افراد توان مدیریتی قابل‌توجهی داشتند، آیا مردم در انتخابات به تغییر رأی می‌دادند؟ آیا در جناح پیروز انتخابات افراد شایسته‌ای برای اجرای سیاست‌های دولت وجود نداشت؟
درنهایت نتیجه این نوع انتصابات نیز درست نبودن آن را نشان می‌دهد و همان‌طور که دیدیم در ایام انتخابات برخلاف ماده 68 و 88 آئین‌نامه انتخابات و برخلاف اخلاق، امکانات دولتی دانشگاه در جهت حمایت از رقیب دکتر روحانی در انتخابات 96 به کار گرفته شد؛ و بخشی از سالن سخنرانی ایشان با اتوبوس‌های دانشگاه علوم پزشکی پر شد، درحالی‌که که دکتر روحانی در مناظرات به این موضوع اعتراض داشتند.
2- عملکردها:
حوزه سیاسی و فرهنگی: همان‌طور که ذکر شد نهادهای تصمیم گیر سیاسی و فرهنگی دانشگاه (شورای فرهنگی، هیأت نظارت بر تشکل‌ها، هیأت نظارت بر نشریات، هیأت امنا) در اختیار همان افراد و تفکرات دولت نهم و دهم بود؛ و حاصل این مدیریت این بود که تشکل انجمن اسلامی دانشجویان که تنها تشکل حامی دولت در دانشگاه بود به‌صورت کاملاً غیرقانونی به مدت سه ماه تعلیق شد! و بارها سخنرانی و مراسم‌ها حامیان دولت در دانشگاه مجوز نگرفت یا علی‌رغم گرفتن مجوز لغو شد. از جمله لغو سخنرانی دکتر علی مطهری و دکتر ابراهیم اصغرزاده در مراسم‌هایی به مناسبت روز دانشجو سال‌های ۹۴ و ۹۵ درحالی‌که دکتر روحانی وعده دانشگاه امن می‌داد! (علی‌رغم همه سندسازی‌ها و تکذیب‌های پس از فشارها اسناد غیرقابل‌انکار این برخوردها موجود است و در اختیار خبرگزاری ها قرارگرفته است) و در موارد معدودی هم که مجوز صادر شد انواع کارشکنی صورت گرفت. حتی برنامه نظرسنجی حمایت دانشجویان از برجام نیز مجوز نگرفت!
حوزه آموزشی:
با افزایش بیش از 200 درصدی تعداد دانشجویان شهریه پرداز و کاهش 30 درصدی تعداد دانشجویان دولتی در قالب طرح ادغام میلیاردها تومان در هرسال به بودجه دانشگاه افزوده شد. قبل از سال 91 مطابق قانون دانشجویان شهریه پرداز (بین‌الملل) در پردیس بین‌الملل واقع در بم تحصیل می‌کردند و اساتید و آزمایشگاه‌ها و دانشکده و امکانات رفاهی و آموزشی آن‌ها با هزینه دریافتی از آن‌ها تاًمین می‌شد اما پس از سال 92 با تغییر عجیب در قانون و ادغام دانشکده سراسری و بین‌الملل تعداد دانشجویان 70 درصد افزوده شد درحالی‌که امکانات آموزشی تغییری نکرد.
درحالی‌که درمجموع ورودی‌های مختلف و رشته‌های مختلف دریافتی دانشگاه از طریق شهریه به میلیاردها تومان می‌رسد؛ و حال این سؤال پیش می‌آید این پول که در حوزه آموزشی و رفاهی دانشجویان علوم پزشکی مصرف نشده در کدام قسمت هزینه شده است؟ آیا قربانی کردن آموزش پزشکی بازی باجان مردم نیست؟ در آینده که شما نیستید چه کسی پاسخگوی اشتباهات پزشکی که می‌تواند به قیمت جان مردم تمام شود، خواهد بود؟ و باوجوداین درآمد سرشار، حاصل چه بوده؟ چه کسی در آینده بدهی‌های میلیاردی دانشگاه را و از کدام منبع پرداخت خواهد کرد؟
درنهایت در انتخابات سال ۹۶ مردم رأی ایجابی دادند و این‌یک پیروزی بزرگ است. رأی به وعده‌هایی دادند و در انتظار تحقق آن هستند. یقیناً عدم تحقق این وعده‌ها منجر به تضعیف تنها حامی دولت یعنی پشتوانه اجتماعی دولت، خواهد شد.
واضح و روشن است که جلب مشارکت و تفاهم سیاسی برای اجرای وعده‌های انتخاباتی امری ضروری برای تحقق برنامه‌هاست و اگر آقای رئیس‌جمهور نتواند حامیان، هواداران و مجریانش را به صحنه بیاورند قطعاً در اجرای سیاست‌های و وعده‌هایش موفق نخواهد شد؛ و این‌یک پیش‌بینی عینی قابل تحقق و بر اساس واقعیت‌های امروز ایران اسلامی است، قطعاً اگر ما کارآمدترین وزیران و مدیران را هم انتخاب کنیم اما اعتقاد و الزامی برای اجرای وعده‌ها و برنامه‌های رئیس‌جمهور نداشته باشند قطعاً این دولت در تحقق برنامه‌هایش موفق نخواهد بود.
حال چه رسد به اینکه مدیران ضعیف و ناصادقی را انتخاب کنیم که دل درگروِ حفظ قدرت برای آینده هم داشته باشند و خود را بر اساس منبع قدرت تنظیم کنند که برای حفظ قدرت و موقعیت خود حاضرند به هر شیوه‌ای متوسل شوند و مصادیق آن را در چهار سال گذشته به‌وفور دیدیم و شنیدیم، بعد از انتخابات آقای رئیس‌جمهور از کم‌کاری این مدیران در دفاع از دولت و برنامه‌هایش تحت عنوان ور‌نکشیدن گیوه‌ها یاد نمودند.
لذا دولت دوازدهم اگر به‌طورجدی در سیاست به‌کارگیری وزرا و مدیرانش شفاف و مقتدر عمل ننماید، قطع به‌یقین در تحقق برنامه‌ها و پیگیری مطالبات مردم موفق نخواهد شد.
انتخاب نیروهای ناهماهنگ در ترکیب تیم مدیریتی قوه مجریه می‌تواند کل تیم دولت را با چالش مواجه و نتیجتاً دولت در جلب و حفظ مخاطبان اصلی و حامیان واقعی خود دچار مشکل خواهد شد. تجربه سال 84 نشان داد که همواره جریان‌هایی وجود داردکه به‌سرعت و با جلب افکار عمومی از کنار ما عبور کند و ما را غرق در خیال‌ها و برنامه‌های خود باقی بگذارند؛ بنابراین ما به‌عنوان بدنه اجتماعی اصلاحات و بر اساس مطالب پیش‌گفته و بر اساس تجربه تأکید می‌نماییم. هرگز درروند اعلام‌شده نباید وظیفه خود را به رأی دادن تقلیل دهیم بلکه پیگیری مطالبات را جزئی از وظایف قطعی خود می‌دانیم. ما پشتیبان و درعین‌حال منتقد صادق دولت‌خواهیم ماند.
بخشی از اطلاعیه انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی کرمان
