یک فعال حوزه زنانمیگوید: «یکی از نکاتی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که صِرف زن بودن دلیلی بر متخصص بودن فرد در حوزهی زنان نیست و فردی که مسئولیت در این حوزه دارد نباید فکر کند چون خانم است پس متخصص امور بانوان هم هست! درست است که یک زن آشنایی بیشتری با مسائل این قشر دارد ولی در کشور، رشتهی دانشگاهی مطالعات زنان وجود دارد و متخصصانی هستند که در این حوزه فعالیت کرده و تجربه دارند».
طیبه عباسلو تاکید دارد که در کرمان باید برای تصمیمگیری و برنامهریزی در حوزهی زنان از نظر متخصصان بهره گرفت تا اشتباهات کمتر بشود و وقت و انرژی کمتری در این حوزه هدر برود.
عباسلو،معتقد است اولین کاری هماکنون نیاز است انجام شود این است که دستگاههای مسئول در کرمان دست از موازیکاری در حوزهی زنان بردارند!
او میگوید: «درست است که کمکاری در حوزهی زنان بسیار زیاد است و شکافهای بسیار عمیقی وجود دارد اما امور بانوان استانداری و شهرداری و کمیسیون بانوان شورای شهر کرمان نباید به این بهانه، همه، یک ورود مشابه به مسائل زنان داشته باشند. باید یک کارگروه مشترک تشکیل شود و تقسیم کار صورت گیرد». وی اظهار میکند: «پایگاههای بسیج، کانونهای مساجد و سازمان تبلیغات نیز در حال اجرای برنامههایی در حوزهی زنان هستند و همه هم خدمات واحدی ارائه میکنند!».
خدماتی که به گفتهی عباسلو خروجی لازم را ندارد چرا که براساس نیازهای هر گروه مجزا از زنان طراحی نشده. او مصداقی برای این ادعای خود دارد و میگوید: «برای حل مشکلات، ذهن همهی ما به سمت آموزش میرود و در حوزهی آموزش زنان، همه سراغ مهارتهای زندگی میروند و همه هم مثلا ۱۰ آیتم از مهارتهای زندگی را میخواهند آموزش بدهند».
وی با بیان اینکه معاونت اجتماعی دادگستری نیز اخیرا به این مسائل ورود کرده، ضمن اینکه بهزیستی هم که از گذشته چنین برنامههایی داشته است، ادامه میدهد: «درست است که آموزش رمز موفقیت است و ریشهی بسیاری از مشکلات ما به عدم آگاهی برمیگردد ولی اینکه همهی سازمانهای متولی بخواهند بر یک موضوع واحد مثل آموزش مهارتهای زندگی متمرکز شوند آن هم بدون اینکه توجه کنند شرکتکنندگان از چه گروه و قشری و با چه سطح تحصیلات و دغدغهای هستند نتیجهای نخواهد داشت».
عباسلو با تاکید بر اینکه باید ابتدا مسائل زنان هر محله و هر قشر و گروه اجتماعی بهطور جداگانه شناسایی شوند، اظهار میکند: «مثلا دورهی آموزشی فرزندپروری برای زنان یک محله برگزار میشود و زنان از طیفهای متفاوت و گسترده در این دوره شرکت میکنند، مطمئنا آن مادری که معلم است دغدغههای متفاوتی دربارهی فرزندانش دارد نسبت به مادری که از قشر آسیبدیده باشد ولی آموزشی که ارائه میشود نیازهای آنها را بهطور جداگانه نمیبیند و این باعث میشود که آنها نتوانند از این دورههای آموزشی بهرهی کافی ببرند».
این فعال حوزهی زنان تاکید میکند باید برای هر گروه از زنان برنامههایی متناسب با نیازها و مسائل همان گروه تدارک دیده شود و باید از خود آنها ابتدا بپرسند که چه نیازها و چه مسائلی دارند؟
عباسلو میگوید: «وقتی آنها مسائل خود را گفتند، طبق اطلاعاتی که کسب میشود اولویتبندی و برنامههایی متناسب با آن اجرا شود».
وی که مسئول دفتر تسهیلگری شرفآباد در شهر کرمان نیز هست، اضافه میکند: «مثلا ممکن است در یک محلهی برخوردار طلاق یک مسئلهی مهم باشد ولی در محلهای مثل شرفآباد، طلاق یک مسئله نیست چون زنان هنوز به اینجا نرسیدهاند که بخواهند در صورت وجود مشکلات خانوادگی، به جدایی از همسرشان فکر کنند». او اضافه میکند: «یا در هفتهی حجابوعفاف نیازی نیست در محلهای مثل شرفآباد برنامهای با این موضوع اجرا کرد چون در این محله بیحجابی اصلا یک مسئله نیست و همه خود را مقید به رعایت حجاب میدانند». او تصریح میکند: «نباید یک مسئله و نیاز را به همهی زنان تعمیم دهیم».
مشارکت اجتماعی زنان پایین است
به گفتهی عباسلو، یکی از مشکلات جدی در حوزهی زنان کرمانی پایین بودن مشارکتهای اجتماعی آنان است. او اظهار میکند: «وقتی از زنان برای هماندیشی دعوت شود و از خودشان دربارهی مسائل و نیازهایشان و حتی راهحلهای پیشنهادی را بپرسیم، این شیوه باعث میشود زنان احساس هویت کنند از اینکه دیده میشوند و خود این، مشارکت و سرمایهی اجتماعی را نیز افزایش میدهد».
تابآوری اجتماعی آموزش داده شود
این فعال حوزه زنان در کرمان با انتقاد از اینکه دربارهی اغلب مسائل از جمله زنان برنامهریزی با نگاه از بالا انجام میشود، همچنین یادآور میشود که آموزشهایی که نیاز زنان است، باید پس از نیازسنجی و اولویتبندی، از سخنرانی کردن بهسمت یادگیری مشارکتی سوق داده شود. وی میگوید: «نباید تصور کنیم با یک سخنرانی و در حین سخنرانی با چند سوال از حاضران پرسیدن، آموزش مشارکتی را انجام دادهایم. اینطور نیست. روش یادگیری مشارکتی، بهعنوان یک روش معتبر، اصولی دارد که باید مدنظر قرار گیرد».
او در حوزهی آموزش زنان یک پیشنهاد دارد و میگوید که یکی از نیازهای جدی زنان ما، مسئلهی تابآوری اجتماعی است؛ اینکه بدانیم مسئلهی ما چیست و چهطور راهحل را بیابیم و عملی کنیم. این فعال حوزهی زنان در کرمان معتقد است زنان کرمانی در این حوزه ضعیف هستند و نمیدانند چهطور با مسائلی که دارند روبهرو شوند و به همین دلیل، او آموزش عملیاتی تابآوری اجتماعی در سطح شهر را ضروری میداند.
شورای شهر ایفای نقش کند
عباسلو پس از تاکید بر پایان دادن به موازیکاری در حوزههای زنان و انجام نیازسنجی در این حوزه و هماندیشی با زنان برای تعیین اولویتها، تاکید میکند که کمیسیون بانوان شورای شهر کرمان بهعنوان یک نهاد نظارتی باید نقش خود را در حوزهی زنان پررنگتر ایفا کند.
او میگوید که شورای شهر کرمان حتی میتواند پیگیر اصلی همهی مسائل زنان باشد و عملکرد دستگاههای مختلف را رصد کند.
وی اضافه میکند: «حتما نیاز است آنچه که تاکنون از سوی استانداری و شهرداری در حوزهی زنان انجام شده مورد ارزیابی قرار گیرد و رضایتمندی زنان از فعالیتهای انجام شده سنجیده شود و این، کاری است که شورای شهر میتواند آن را انجام دهد».
از متخصصان حوزهی زنان نظرخواهی شود
این فعال حوزهی زنان ادامه میدهد: «یکی از نکات دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد این است که صِرف زن بودن دلیلی بر متخصص بودن فرد در حوزهی زنان نیست و فردی که مسئولیت در این حوزه دارد نباید فکر کند چون خانم است پس متخصص امور بانوان هم هست! درست است که یک زن آشنایی بیشتری با مسائل این قشر دارد ولی در کشور، رشتهی دانشگاهی مطالعات زنان وجود دارد و متخصصانی هستند که در این حوزه فعالیت کرده و تجربه دارند». وی تاکید دارد که در کرمان باید برای تصمیمگیری و برنامهریزی در حوزهی زنان از نظر متخصصان بهره گرفت تا اشتباهات کمتر بشود و وقت و انرژی کمتری در این حوزه هدر برود.
برنامههای شادیآور زنانه نیاز است
عباسلو در پاسخ به این پرسش که بهعنوان یک زن که در شهر کرمان زندگی میکند، چه نیازهایی در حوزهی زنان را شناسایی کرده است؟ میگوید: «مسئلهی جدی که خودم با آن روبهرو هستم این است که در محیط شهری ما، مادرانی که فرزند شیرخوار دارند دیده نمیشوند. مادران نیاز دارند در محیط عمومی به فرزند خود رسیدگی کنند، شیر بدهند یا لباس او را عوض کنند؛ اما حتی بهطور نمادین در جایی مثل بازار کرمان که رفتوآمد زیاد است یا در پارکهایی که شلوغتر هستند، چنین امکانی برای مادران وجود ندارد». به گفتهی او نیاز است که امکانی مثل اتاق مادر و کودک در شهر کرمان فراهم شود.
یکی دیگر از نیازهایی که عباسلو از آن یاد میکند، برگزاری برنامههایی نشاط آور برای زنان است. او میگوید: «برای گروههای مختلف؛ مادران و کودکان همچنین دختران نوجوان و جوان باید برنامههای نشاط آوری که متناسب با علائق و سلائق آنهاست در شهر برنامهریزی شود».
وی میافزاید: «برنامههای زیادی در شهر کرمان اجرا میشود ولی گروههای مختلف زنان در این برنامهها کمتر دیده میشوند».
عباسلو با تاکید بر اینکه در چنین برنامههایی نیز باید نقش خود شرکتکنندگان دیده شود، میگوید: «اینکه یک نوجوان را سه ساعت روی یک صندلی بنشانیم و دو ساعت برایش سخنرانی و نصیحتش کنیم و بعد نیم ساعت هم کنسرت موسیقی برایش اجرا کنیم نتیجهی چندانی ندارد ولی وقتی از خود آنها بپرسیم که چه فعالیتی را دوست دارند و آنها را مشارکت دهیم، قطعا موثر خواهد بود».
این فعال حوزهی زنان با اشاره به وجود پارک بانوان در کرمان، ادامه میدهد: «من خودم تاکنون به این پارک نرفتهام ولی اینکه پارکی برای بانوان باشد ولی آنجا هم زنان مجبور باشند روسری و مانتو بپوشند و قدم بزنند فایدهای ندارد ولی من فکر میکنم اگر در چنین مکانهایی و هرجای دیگری که شرایط را داشته باشد، برنامههایی شاد متناسب با هر قشر و گروه از زنان و با مشارکت خودشان اجرا شود خیلی مفیدتر است. مثلا تصور کنید یک برنامهی آبپاشی با حضور دختران نوجوان در پارک بانوان اجرا شود. فایده و تاثیری که این برنامه دارد بیشتر است یا اینکه کلی هزینه کنیم و کنسرتی برگزار کنیم که شاید خیلیها امکان حضور در آن را هم نداشته باشند!».
عکس:محسن سعادت نصری