بی محلی کرمانی ها به خانه «قبله عالم»!

نام اولش «آقا غلامعلی قبله عالم» بود،خانه‌ای ارزشمند که اوایل دوره قاجار در کرمان ساخته شد، در دو حیاط و با تزئینات و روش‌های خاص معماری ساخته شد، اما حالا که دست چهارمین مالک رسیده، بعد از کمی مرمت، به حال خود رها شده تا ...

تصاویر منتشر شده از خانه همه چیز را می‌گویند، خانه‌ای ارزشمند با معماری و تزئینات منحصر بفرد خود که در عین ناباوری در حال ریختن‌اند و تا امروز فقط پایه‌های نگه‌دارنده چوبی و فلزی، حافظ آن‌ها بوده‌اند. نه علم و دست مرمتگرانی که می‌توانند خانه‌ را به همان سال‌های دوره‌ی فتحعلی شاه قاجار برگردانند.

خانه را آقا غلامعلی، از ثروتمندان و خیران مشهور کرمان در دوره‌ی فتحعلیشاه قاجار و در بافت تاریخی امروز ساخت. او را به واسطه‌ی همین خیّر بودن و این‌که نیازمندان به آن رجوع می‌کردند «آقا غلامعلی قبله‌ی عالم» می‌نامیدند، نشانه‌ی دیگر خیرخواهی او، مسجد آقا غلامعلی در کنج جنوب شرقی میدان ارگ کرمان است که کتیبه‌ی مسجد تاریخ ۱۲۲۹ قمری مصادف با اواسط سلطنت فتعلیشاه قاجار را نشان می‌دهد.

هر چند خانه را در ۲۸ فروردین ۱۳۸۰ به قدمتِ پهلوی در فهرست آثار ملی به ثبت رساندند، اما برخی از کارشناسان و حتی مالکان بنا، قدمت خانه را دست‌کم متعلق به دوره‌ی قاجار می‌دانند.

یک  فعال میراث فرهنگی کرمان درباره‌ی سیر تغییر و تحولاتی که این خانه‌ی تاریخی از زمان احداثش تا امروز گذارنده، به ایسنا می‌گوید: «پس از آقا غلامعلی، پسرش حاج اسدالله مشار التجار در این خانه ساکن شد و بخش‌هایی به بنا افزود،بعد از او نیز دامادش «آقا شیخ عباس موحدی»، از مجتهدان و وعاظ به نام کرمان، خانه را از وراث‌اش خریداری کرد و این خانه بعد از آن به «خانه‌ی موحدی» شهرت پیدا کرد، در همین دوره «آقا سید حسین خوشرو» به خانه‌ی رو به رویی خانه‌ی موحدی که هدیه‌ی یکی از متمولین زرتشتی بود، آمد و بعد از آن مراسم روضه‌خوانی مشهور خود را در آن‌جا برگزار می‌کرد.

همسایگی آقا سید حسین و آقا شیخ عباس و برگزاری مراسم مذهبی در هر دو خانه و از سوی دیگر مجاورتِ این دو بنای ارزشمند با تکیه‌ها و مساجد این محلات، محله را به مرکز فرهنگی مذهبی برای مردم کرمان تبدیل کرده بود.

در سال ۱۳۳۵ شمسی سکونت برادران موحدی تا سال‌ها بعد در این خانه ادامه داشت و حیاط دوم خانه - نوکرخانه و اصطبل- توسط پسر دوم خانواده از بنای اصلی تفکیک و خانه‌ی جدیدی در آن ساخته شد. بنای اصلی نیز محل سکونت پسر اول خانواده بود، تا پس از زلزله‌ی سال ۱۳۶۰ گلباف و آسیب‌هایی که به جبهه‌ی جنوبی بنا وارد شد، این خانه توسط خانواده‌ی موحدی فروخته شد.»

امید ابراهیمی با اشاره به این‌که بعد از فروش این بنای تاریخی، آن به مرور متروکه شد، می‌گوید: «با کمال تأسف در سال‌های پس از آن مالکان بنا با قصد تخریب و ساخت ساختمان جدید، به روش‌های مختلف آسیب‌های جدی به بنا وارد کردند.

آسیب‌هایی مانند برداشتن و فروختن آجر فرش و آجرهای شرفی بام، سوراخ کردن برخی سقف‌ها، تخلیه‌ی نخاله‌ی ساختمان‌های مجاور در بنا، خارج کردن تمام درها یا پنجره‌ها از چارچوب سازه تا سرانجام در سال ۱۳۹۴ بنا توسط مالک فعلی خریداری و مرمت بنا آغاز شد.»

وی با اشاره به این‌که در زمان انجام مرمت‌ها و حفاظت از بنا،شواهدی مبنی بر قدیمی‌تر بودن بنا به دست آمده بودند، اضافه می‌کند: احتمالا آن نشانه‌ها قدمت این خانه‌ی تاریخی را حداقل تا دوره‌ی صفویه به عقب برمی‌گرداند.

ابراهیمی تاکید می‌کند:از مدتی قبل و در زمانی که این بنا در حال مرمت بود، ناگهان به حال خود رها شد و اکنون بخش‌های زیادی از این خانه‌ی ارزشمند از بین رفته‌اند!