رفتار چندماهه قالیباف در کرسی ریاست مجلس حکایت از آن دارد که آقای رئیس در میانه همراه شدن با پایداری ها و پشت کردن به آنها مانده است. از یک سو قالیباف اگر عزم جدی برای ماندن در پارلمان داشته باشد به صندلی کمتر از ریاست راضی نخواهد بود،تضمین کرسی ریاست هم همراه بودن این طیف از اصولگرایان با اوست. خاصه آنکه نوع ریاستش دراین چند ماه با انتقاداتی از درون و برون پارلمان هم روبرو بوده و جایگاه را برای او متزلزل کرده است.
خبرگزاری خبرآنلاین نوشت: رفتار چندماهه قالیباف در کرسی ریاست مجلس حکایت از آن دارد که آقای رئیس در میانه همراه شدن با پایداری ها و پشت کردن به آنها مانده است. از یک سو قالیباف اگر عزم جدی برای ماندن در پارلمان داشته باشد به صندلی کمتر از ریاست راضی نخواهد بود،تضمین کرسی ریاست هم همراه بودن این طیف از اصولگرایان با اوست. خاصه آنکه نوع ریاستش دراین چند ماه با انتقاداتی از درون و برون پارلمان هم روبرو بوده و جایگاه را برای او متزلزل کرده است. در چنین شرایطی قالیباف مجبور است پایداری ها را دور و بر خود نگه دارد تا در بزنگاه ها رأی آنها را پشت سر خود ببینید.
سوی دیگر ماجرا اما خیز برداشتن قالیباف به سمت پاستور است. او اگر بخواهد زمزمه های این روزها درباره کاندیداتوری درانتخابات ۱۴۰۰ را تبدیل به واقعیت کند نیاز دارد خود را یک اصولگرای معتدل و میانه رو نشان دهد نه یک چهره تند از جنس پایداری ها.چه آنکه او در این مسیر نیاز به همراهی دیگر طیف های اصولگراست، طیف هایی که برخی حتی سر سازگاری با پایداری ها ندارند. در چنین شرایطی قالیباف اگر خود را در مجلس همراه و همگام فرزندان سیاسی آیت الله مصباح نشان دهد بدون شک اعتماد طیف اعتدالی و عقلای اصولگرای بیرون پارلمان را از دست خواهد داد.
به نظر می رسد قالیباف این روزها نه تنها نمی تواند سرمست جایگاه ریاست مجلس باشد که حتی در تله ای گیر افتاده است که برای فرار کردن از آن برایش کم هزینه نخواهد بود.
