هشتاد دختر با « هزار کاکلی شاد در چشمانشان» و « هزار ستاره‌ی گریان در تمنای» یک ملت؛ که ای کاش فاجعه‌ی جهل مقدس اینگونه و هزار‌باره بر سرشان آوار نشود و « هزار قناریِ خاموشِ در گلوی» دخترانشان، رها از بند عصبیت و جهالت به آواز در‌آیند.
«بیانیه کمیسیون بانوان کانون وکلای کرمان به‌مناسبت فاجعه اخیر در کابل»:
کابل این روزها بالغ بر هشتاد نفس بی‌گناه سرزمینش را به خاک خواهد سپرد.
«جان پدر» این بار برای دردانه دختر خواهد سوخت.
مادران داغدار با دستان خود جگر‌گوشه‌شان را غسل می‌دهند و کفن می‌کنند.
هشتاد دختر با « هزار کاکلی شاد در چشمانشان» و « هزار ستاره‌ی گریان در تمنای» یک ملت؛ که ای کاش فاجعه‌ی جهل مقدس اینگونه و هزار‌باره بر سرشان آوار نشود و « هزار قناریِ خاموشِ در گلوی» دخترانشان، رها از بند عصبیت و جهالت به آواز در‌آیند.
تاریخ افغانستان سراسر مملو از تجربه‌های تلخ به‌سود قدرت‌های مداخله‌گر است و پس از بیست سال از آغاز حمله‌ی نظامی آمریکا به بهانه‌ی ایجاد صلح و ثبات پایدار، کماکان عرصه‌ی رشد رادیکالیسم و کانون ناامنی منطقه است و تا وقتی آسمان کشورش تحت سیطره‌ی بالگردهای نظامی و زمینش زیر چکمه‌های اشغالگران است، در رنج جنگ و آتش خشونت خواهد سوخت. شورای امنیت سازمان ملل به‌عنوان پاسدار صلح بین‌المللی و تنها مرجعی که حق استفاده از زور در تعاملات بین‌المللی را داراست، می‌بایست ساز‌و‌کاری تدبیر نماید که قدرت‌های داعیه‌دار حقوق بشر اما حامی تروریسم، اینچنین علن و عیان دست به جنایت جنگی نزنند و یک ملت را در بهت و مصیبتی چنین هولناک و جبران‌ناپذیر فرو نبرند.
همزبانان افغان! کوه مقابل استقامت شما زانو زده و غم در برابر صبر شما تسلیم شده‌است. واژه از گفتن حرفی برای تسلای دل غم‌دیده‌تان عاجز گشته است .
با ابراز مراتب همدردی و تاسف شدید خود از این حادثه‌ی غم‌بار ، از خداوند منان طلب صبر و اجر برای پدران و مادران داغدارتان داریم و آمادگی خود را برای هرگونه معاضدت و اقدام حقوقی در مراجع صالح بین‌المللی اعلام می‌نماییم.
همسایگان عزیز! امید داریم روزهای روشنی به‌دور از تعصبات جاهلانه و مرگ‌بار برای شما نجیب‌مردمان در انتظارتان باشد و زنان و دخترانِ توانمندتان، همراه و هم‌شأن مردان غیرتمندتان، بالنده و زیبنده‌ی سرزمینی به وسعت فرهنگ و اصالت افغانستان عزیز شوند.
