چنانکه می‌شد حدس زد سفر رییس جمهور به روسیه بازتاب مختلفی داشت. موافقین دولت آن را ستودند و مخالفین هم هر مطلبی را بهانه حمله یا تمسخر ساختند. اما موضوع این نوشته اشاره به چند نکته است که متأسفانه در نزاع‌های داخلی ما فراموش می‌شود.
پایگاه خبری جماران نوشت: چنانکه می‌شد حدس زد سفر رییس جمهور به روسیه بازتاب مختلفی داشت. موافقین دولت آن را ستودند و مخالفین هم هر مطلبی را بهانه حمله یا تمسخر ساختند. اما موضوع این نوشته اشاره به چند نکته است که متأسفانه در نزاع‌های داخلی ما فراموش می‌شود.
یک) برای «توجیه سفر رییس جمهور به یک کشور»، لازم نیست آن کشور از هر مشکل و ایراد بر کنار باشد. پس حتی اگر «روسیه» همان «شوروی» باشد یا همان «روسیه تزاری»، باز هم رییس جمهور ایران می‌تواند به آن کشور سفر کند و به دنبال منافع ملی ایران باشد؛ و لذا لازم نیست کسی برای توجیه سفر، به «تجلیل از پوتین و روسیه» اقدام کند. همانطور که نمی‌توان برای تخطئه سفر، به تاریخ روسیه و یا حتی «رأی مثبت این کشور در داستان هسته ای» تمسک کرد.
دو) تقلیل نتیجه یک سفر به «خوانده شدن نماز در کرملین»، توهین به رییس جمهور و شعور ملت ایران است. البته که رییس جمهور می‌تواند و باید، فرائض دینی خود را در هر جا به جا آورد، ولی یادمان باشد که این سفر برای نیل به اهداف دیگری برنامه ریزی شده بود. اینکه کسی «بزرگ‌ترین اتفاق این سفر» را «نماز رییسی» برشمارد مثل آن است که کسی بگوید «ظریف در مذاکرات برجام موگرینی را به حجاب اسلامی دعوت کرده است».
سه) سیاست خارجی بستر مواجهه شخصیت‌های حقوقی است. یعنی تا دیروز رییس جمهور ایران [و روسیه]کسی بود و امروز کسی دیگر است. در چنین بستری عشق و نفرت معنای معمولی خود را از دست می‌دهد. پس اینکه خباثت تاریخی روسیه را مانعی برای سفر بدانیم و یا از سوی دیگر خوبی ظاهری پوتین را عامل هر نوع خوش بینی به حساب آوریم، کاملا اشتباه است.
در سیاست خارجی باید مراقب منافع ملی بود و هم زمان به خود یادآوری کرد که طرف مقابل هم به دنبال منافع خود است و لذا می‌تواند به راحتی به خاطر یک منفعت کلان ما را بفروشد. اما در عین حال این احتمال هرگز نباید مانع از سفر و ارتباط باشد.
چهار) دشمنان ایران در فضای مجازی بسیار تلاش می‌کنند تا «کشور اسلامی مان» را وابسته به روسیه و چین نشان دهند. نحوه مواجهه ما با این تبلیغات بسیار مهم است. متأسفانه خطبه‌های این هفته امامان جمعه، از بدترین دفاع‌های ممکن بود. تعریف‌های بی دلیل از روسیه و چین، نه تنها جلوی این تبلیغات دروغین را نمی‌گیرد که آن را تقویت می‌کند. باید روی سخن ما با اتکا به این نکته باشد که ما در راستای منافع ملی و دینی خود باید تلاش کنیم و سعی در پراکنده کردن ائتلاف‌های جهانی داشته باشیم.
البته قبل از هر چیز باید توجه داشته باشیم که احاله این وظیفه به امامان جمعه، که به طور متعارف در موضع خطابه مسائل را پررنگ تعریف می‌کنند و از دقائق واژه‌های سیاسی استفاده نمی‌کنند، اشتباه است.
پنج) نه موافقین دولت باید از این سفر به عنوان ابزار تخریب رقیب داخلی بهره بگیرند و نه مخالفین دولت باید به حواشی آن سفر به عنوان وسیله تمسخر دولت نگاه کنند. واقعیت آن است که در این گونه سفرها، هم نکات مثبت فراوان موجود است و هم بعضا نکات منفی پدید می‌آید. ولی این‌ها هیچکدام اصل سفر را نباید تحت الشعاع قرار دهد.
شش) بدون توجه به اینکه دستآورد‌های کلان این سفر در آینده چه خواهد بود، باید به رییس جمهور به خاطر تلاش برای رویکرد فعالانه در سیاست خارجی خسته نباشید گفت.
