نگاهی به مطبوعات محلی استان کرمان
س از اجرای طرح مردم باید برای خرید هر ۲۰ لیتری حدود ۶۰۰ تومان بپردازند، در حالی که الان نیم لیتر آب را ۴۰۰ تومان خریداری می‌کنند. از نظر طاهری برای سلامت مردم در همه دنیا از آب بسته‌بندی استفاده می‌کنند اما در اینجا با توجه به این که آب بسته‌بندی برای مردم گران در می‌آید و توان خرید آن را ندارند، پس از اجرای طرح مردم می‌توانند آب مصرفی‌شان را از ایستگاه‌های برداشت خریداری کنند.
هفته نامه پاسارگاد در گزارشی تحت عنوان «آرسنیک آب شرب سیرجان از حد مجاز گذشت» نوشت:
دو ماه پس از آنکه مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان کرمان در نشست خبری‌اش از اجرای طرح «کیفیت بخشی» آب سیرجان خبر داد؛ مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب استان جزییات بیشتری را درباره این طرح در اختیار «پاسارگاد» قرار داد.
در نشست خبری یک ماه قبل محمد طاهری خبرنگار «پاسارگاد» از شایعه وجود بیش از حد مجاز آرسنیک در آب سیرجان پرسید که مدیرعامل آب و فاضلاب استان بدون اشاره مستقیم به موضوع آرسنیک، گفت: «طرح کیفیت بخشی آب سیرجان و رفسنجان در حال پیگیری است و به زودی اجرایی میشود.» درباره رفسنجان البته موضوع کمی فرق دارد زیرا بارها حسین آذین نماینده این شهر از وجود بیش از حد مجاز فلز آرسنیک در آب شهر رفسنجان خبر داده است اما درباره سیرجان هیچ مسوولی اظهار نظر مستقیم نکرده است. اما حالا با نزدیک شدن به اجرای طرح احداث ۵۰ تصفیه خانه آب شرب در سیرجان موضوع وجود بیش از حد مجاز آرسنیک در آب شهرستان عملا تایید شده است.
مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب استان کرمان با تایید این خبر به پاسارگاد می‌گوید: به منظور کیفیت‌بخشی آب سیرجان در حال برنامه‌ریزی برای نصب ۵۰ ایستگاه تصفیه آب در این شهر هستیم، شرکت دلتا نیرو به عنوان سرمایه‌گذار این طرح انتخاب شده است و در حال ساخت دستگا‌ه‌ها و انجام مقدمات کار است. امیدواریم بخشی از آن تا پایان سال انجام شود. به گفته طاهری این طرح در دو فاز پیش‌بینی‌شده است. در فاز اول ۵۰ ایستگاه برداشت آب در شهر سیرجان نصب میشود که آب را با بالاترین کیفیت تصفیه و در اختیار مردم قرار میدهد و فاز بعدی آن در شش ماهه اول سال ۹۵ اجرا میشود. از نظر مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب استان کرمان از این ۵۰ ایستگاه تا پایان سال حداقل ۲۰ ایستگاه وارد مدار میشود.
طاهری هزینه این پروژه را حدود ۷ میلیارد تومان اعلام میکند و می‌گوید: این پروژه را شرکت آب و فاضلاب کرمان با مشارکت بخش خصوصی اجرا میکند. طاهری البته مشکل را زیاد جدی قلمداد نمیکند: « آب استان مشکل آن‌چنانی ندارد اما برای داشتن آب شرب سالم که یکی از پرمصرف‌ترین مواد غذایی است، دولت و وزارت نیرو و شرکت آب و فاضلاب استان دنبال این هستند که کیفیت آب را ارتقا دهند. وقتی آب سالم باشد بالتبع گوجه، گوشت، شیر و… هم سالم‌تر خواهند بود.»
طاهری با تاکید بر اینکه هدف این طرح ارتقای کیفیت آب شرب در حد مطلوب است، می‌گوید: انشالله این طرح که اجرا شود مردم می‌توانند به مبلغ بسیار ناچیزی از این آب برای شرب و پخت و پز استفاده کنند. این جمله طاهری به معنی این است که پس از اجرای این طرح مردم می‌توانند آب مصرفی‌شان را خریداری کنند.
او می‌گوید: پس از اجرای طرح مردم باید برای خرید هر ۲۰ لیتری حدود ۶۰۰ تومان بپردازند، در حالی که الان نیم لیتر آب را ۴۰۰ تومان خریداری می‌کنند. از نظر طاهری برای سلامت مردم در همه دنیا از آب بسته‌بندی استفاده می‌کنند اما در اینجا با توجه به این که آب بسته‌بندی برای مردم گران در می‌آید و توان خرید آن را ندارند، پس از اجرای طرح مردم می‌توانند آب مصرفی‌شان را از ایستگاه‌های برداشت خریداری کنند.
ابوالقاسم محمودآبادی کارشناس مسئول بهداشت محیط مرکز بهداشت سیرجان درباره وضعیت آب مصرفی شهرستان می‌گوید: در حوزه شمالی سیرجان به‌خصوص بخش پاریز و روستاهای به سمت شهربابک آرسنیک بیشتری دارند و از حد مجاز بالاتر است. او با اشاره به انتقال آب از اسحاق‌آباد به پاریز، می‌گوید: به مردمان دهشیرک، شوق، نوغن گفته‌ایم که از چاه‌های خانگی برای شرب استفاده نکنند.
محمودآبادی در عین حال تاکید میکند که فعلا جای نگرانی وجود ندارد زیرا «آبی که در لوله‌ها جاری است در حد بحرانی آرسنیک ندارد. اما برای اینکه مردم خیال‌شان راحت شود می‌توانند همراه آب شرب قدری آب‌معدنی استفاده کنند.»
محمودآبادی از مناطق شمالی شهرستان به عنوان مناطقی که آرسنیک‌شان سه برابرمیزان استاندارد است یاد میکند و می‌گوید: مناطق جنوبی مثل حوزه گلستان آرسنیک ندارد. چاه‌های سیرجان که برای شرب در شهر استفاده میشود میزان آرسنیک‌شان تقریبا نزدیک استاندارد و قابل اغماض است.
پاسارگاد در گزارش دیگری از شکایت نماینده سیرجان از 14 فعال سیاسی خبر داده و نوشته است: شهباز حسن‌پور نماینده مردم سیرجان و بردسیر در مجلس شورای اسلامی از ۱۴ فعال اجتماعی و سیاسی به جرم توهین و انتشار مطالب تخریبی در فضای مجازی شکایت کرد. هفته‌ی پیش یکی از نشریات محلی سیرجان این خبر را تایید کرد. در خبر نگارستان آمده بود؛ اعضای یک گروه در فضای مجازی در سطح سیرجان و بردسیر اقدام به تولید و انتشار مطالب تخریبی علیه نماینده مردم کرده بودند. به گفته‌ی وکیل پرونده، در خبر منتشر شده برخی از این ۱۴ نفر به مراجع قانونی احضار شده‌اند و برخی هنوز در نوبت احضار به دادگاه هستند. این اولین بار نیست که نماینده سیرجان و بردسیر در مجلس شورای اسلامی دست به شکایت دسته جمعی می‌زند. بعد از انتخابات دور قبل مجلس شورای اسلامی، نیز حسن‌پور از تعداد زیادی از فعالان ستاد منصور آبیار و همچنین برخی نشریات شکایت کرد. آن شکایت‌ها با پا‌در‌میانی برخی مسوولان شهرستان بی‌نتیجه ماند. به نظر می‌رسد حسن‌پور این‌بار از چند ماه قبل از انتخابات قصد دارد فضای عمومی را در اختیار بگیرد.
پاسارگاد همچنین به نقل از رییس دفتر نماینده سیرجان و بردسیر نوشت: برخی فعالان سیاسی در شبکه‌های اجتماعی دست به تخریب و تهمت زدند که ما از ۱۴ نفرشان به جرم توهین شکایت کرده‌ایم. سه نفر از آنها به اشتباه خود پی بردند و ما اعلام رضایت کردیم. بقیه هم اگر پوزش بخواهند ما رضایت می‌دهیم.
زندان را بی مشتری کنیم
نادر کریمان در کرمان امروز نوشت:
رییس کل دادگستری کرمان اعلام کرده است به ازای هر صد هزار نفر کرمانی، 430 نفر در زندان به سر می برند. این مقام، زندان را دارویی بدتر از درد عنوان کرده است.(آینده ما21/5/94) باید از این دیدگاه رییس دادگستری استقبال کرد و همه ی مردم این مقام را در کم کردن تعداد زندانی ها یاری کنند. تشکیل تشکل های مردمی می تواند بسیاری از بدهکاران را با گفتگو و ضامن شدن، از مرز زندان برگرداند.
امروزه دیگر ساخت زندان هم در دنیا دگرگون شده است. تجربه ی تلخ فرانسه در ساخت زندان بزرگ با شکست همراه شده است. خبرهای تلخی که در روزنامه های سراسری آمده است نشان می دهد، زندانی ها در مدت زندان با هم ارتباط برقرار می کنند و آموزش تبهکاری می بینند. تجربه های سرقت و قتل را جمع آوری می کنند و چون آزاد می شوند با هم دوباره بزهکاری و جنایت را پیگیری می کنند. اما رییس دادگستری اشاره به افرادی دارد که با ورشکستگی مالی، قرض، تصادف و... راهی زندان می شوند و باید از آمار این افراد کاست.
در سال سی و چهار، جهانگردی که از زندان کرمان دیدن کرده، گفته است: حتی یک کرمانی در زندان نبود و زندانی ها غیر بومی بودند. البته نمی توان از این آمار به این نتیجه رسید که در آن روزگار ظلم و ستم کم بوده است. در آن روزگار محرومان و زحمت کشان زیر بار ظلم و ستم طبقاتی له می شدند و از ترس شکایت نمی کردند. می دانستند که شکایت به جایی نمی رسد و دست ظالمان در دست حکومت است. برای کم شدن آمار زندانی ها باید برنامه ریزی علمی کرد و از همه ی اندیشمندان کمک فکری گرفت اما تا روزی که در قانون تجدید نظر نشده است باید دادگستری با قاطعیت برخورد کند. اگر مردم به دادگستری اعتماد کنند در آن جامعه همه شب با خیال راحت سر بر بالش می گذارند. اینک با هشدار این مقام باید همه ی دلسوزان جامعه آستین ها را بالا بزنند و زندان را بی مشتری سازند و از زندانیانی که قربانی فقر و بیکاری و ضعف مدیریت هستند، حمایت کنند.
آینده کرمان و رای اهل نظر
آینده کرمان و رای اهل نظر، عنوان مطلب ستون نظرگاه شماره اخیر هفته نامه استقامت به قلم محمد لطیف کار سردبیر این نشریه است.
کرمان این روزها به یک کارگاه بزرگ ساخت و ساز ابنیه شهری مبدل شده است؛ به طوری که چهره شهر با ده سال پیش واقعا قابل مقایسه نیست. ابعاد شهر بسیار گسترده شده و کیفیت زندگی نیز در این کلانشهر به سرعت رو به تغییر است. اما به همین نسبت مدیریت شهر کرمان در قیاس با گذشته پیچیده تر شده و هر روز شاهد چالش تازه ای در اداره شهر هستیم. در ماههای گذشته دستکم به دو نمونه از این چالشها در استقامت و فردای کرمان اشاره کردیم و دیدگاههای مغایر با مدیریت شهر را بازتاب دادیم و در هر دو مورد میدان مشتاق(شهدا) و چهارراه طهماسب آباد(سمیه)، که اتفاقا سیف الهی شهردار وقت واکنش داد و سعی کرد با توضیحاتی که میدهد لااقل دیدگاه کارفرمایی خود را تببین نماید، و بگوید دلیل انتخاب او چه بوده است. البته قضاوت نهایی را در هر دو مورد باید بر عهده تاریخ بگذاریم. همچنانکه زمانی که پارک مطهری احداث شد، بر سر ایده آن مناقشه ای در گرفت، و در آن زمان مجید رفعتی معمار و مدرس دانشگاه با این طرح به مخالفت برخاست، و پاسخ هایی هم به او داده شد، اما امروز با گذشت نزدیک به دو دهه از آن روز شاهد این هستیم که پارک مطهری به مرور تبدیل به یکی از گره های شهری شده و عنقریب شهرداری باید برای این سازه شهری فکر تازه ای بکند. در مورد پل چهار راه احمدی( 9 دی) هم وضع را به همین منوال باید دید و ارزیابی کرد.
این روزها اما میدان آزادی کرمان که دستکم برای یکی دو نسل اخیر کرمانی، حسی از تاریخ شهر و نوستالژی را در اذهان تداعی میکند دستخوش ساخت و ساز و تغییراتی جدید است. اگرچه گفته میشود زیرگذری که قرار است در اینجا ساخته شود چهره ظاهری این میدان را عوض نمیکند(براساس شنیده ها) اما گروهی از دانش آموخته های معماری و شهرسازی نظر دیگری دارند که تا به امروز در این باب، دو یادداشت به دفتر نشریه رسیده است و در این شماره یک مورد را منتشر می کنیم.
فارغ از اینکه نویسنده این یادداشت نظر درست تری دارد یا طراحان و همکاران شهرداری که اینک به انجام این دگرگونی مشغول هستند؛ به گمان من، اجرای چنین طرحهایی بی سر و صدا و بدون نظرخواهی از کارشناسان، غفلتی است که مدیریت شهرداری و شورای شهر مرتکب شده است. بهتر است هم در این موارد و هم در مواردی که بعد از این پیش خواهد آمد، طرحهایی که در هرحال به خاطرات جمعی مردم یک شهر اشاره دارند و یا نشانه هایی از تاریخ و هویت مردم یک منطقه را در بر دارند، با مراجعه به افکار اهل نظر و تامل بیشتر، جامه اجرا به تن کنند. ایبسا اگر باب این گفت و گوها باز شود، فرصتها و سرمایه های اجتماعی شهر به راحتی از دست نرود و لااقل ساخت و سازهای شهری با مشارکت بیشتر اهل نظر، به منصه ظهور برسند و ضریب خطا در این گونه موارد که اتفاقا هزینه آن هم بسیار سنگین است در کمترین حد ممکن رخ دهد.
اکنون که این یادداشت را می نویسم خبر رسیده است که گروهی از طرفداران محیط زیست دو روز قبل نسبت به تخریب احتمالی پارک جنگلی شهر اعتراض کرده اند. واقعا چه اشکالی دارد برای انجام تغییرات ضروری در سطح شهر رای افراد کارشناس و صاحب نظر را هم جویا شویم و فقط به نظر پیمانکاران و کارشناسان اداری بسنده نکنیم؟
