موتلفه در هیچ دولتی حذف شدنی نبود اما آنقدر درگیر روابط سنتی بود که در هیچ دوره‌ای اکثریت دولت یا مجلس را به دست نگرفت و ناچار با نامزد پیروز بیعت کرده است. چنانچه نه لاریجانی موتلفه‌ای است و نه احمدی‌نژاد موتلفه‌ای بود.
موتلفه در هیچ دولتی حذف شدنی نبود اما آنقدر درگیر روابط سنتی بود که در هیچ دوره‌ای اکثریت دولت یا مجلس را به دست نگرفت و ناچار با نامزد پیروز بیعت کرده است. چنانچه نه لاریجانی موتلفه‌ای است و نه احمدی‌نژاد موتلفه‌ای بود.
به گزارش ایلنا٬ کنگره موتلفه برگزار شد و فلاش دوربین‌ها در تالار آدینه تهران یک لحظه از چهره اصولگرایان کنار نرفت. حضور محمدرضا عارف، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در کنار صالحی، رئیس سازمان انرژی اتمی و محمدرضا باهنر، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، آنقدر چشم‌گیر بود که جای خالی موتلفان موتلفه دیده نشود؛ احزاب و چهره‌هایی که تا پیش از این جلسات هماهنگی اصولگرایان را در کنار موتلفه برگزار می‌کردند اما در کنگره این حزب حضور نداشتند.
حزب موتلفه مدت‌هاست جلسات سه‌جانبه‌ای را با اعضای جبهه پایداری و جمعیت ایثارگران آغاز کرده است و هر بار اعضای این ائتلاف با لبخندهایی رو به رسانه‌های پرشمار اصولگرا از نزدیک بودن پیروزی سخن می‌گویند. شاید اختلافات رسانه‌ای‌نشده همین جلسات بود که در هفته گذشته انتقادهایی به زبان بادامچیان جاری کرد.
بادامچیان نمایندگان تندروی مجلس را مخاطلب انتقادهای تند خود قرار داده بود و گفته بود از این وضع بدی که امروز شخصیت‌ها با هم دعوا می‌کنند به‌شدت متاثرم. شخصیت‌های مختلف با هم دعوا می‌کنند و در نشریات به جای اینکه حرف درست بزنند، هر روز به هم فحش می‌دهند، اهانت می‌کنند، جسارت می‌کنند و نکات مثبت را ندیده می‌گیرند.
اختلاف داخلی و روابط سنتی؛ مشکل همیشگی موتلفه
یکی از اعضای سابق حزب موتلفه به ایلنا می‌گوید: افرادی در کنگره موتلفه شرکت کردند که سابقه سیاسی و حزبی روشنی دارند و افرادی که شرکت نکردند٬ افرادی بودند که به کار حزبی اعتقاد چندانی ندارند.
وی با اشاره به اینکه سایت‌های جهان‌نیوز (جمعیت ایثارگران) و رجانیوز (جبهه پایداری) حتی یک خبر درباره برگزاری کنگره حزب موتلفه منتشر نکردند٬ گفت: این سانسور خبری بیشتر از آنکه ناشی از اختلاف سیاسی این احزاب با موتلفه باشد٬ ناشی از حزب گریزی و حزب‌ستیزی این افراد است.
محمد مهدی اسلامی تغییرات را نشانه افول حزب نمی‌داند و آن را نشانی از پویندگی این تشکیلات سیاسی می‌داند. اما مخالفان اسلامی و مخالفان تغییرات در حزب معتقدند نشستن با پایداری‌ها موجب دوری موتلفه از جریان اصیل و اصلی روحانیت شده است و تنها زمانی موتلفه هم‌صدا با روحانیت می شود که پای حجاب و نقد دولت و برجام در میان باشد.
موتلفه در هیچ دولتی حذف شدنی نبوده اما آنقدر درگیر اختلاف و روابط سنتی بوده که در هیچ دوره‌ای اکثریت دولت یا مجلس را به دست نگرفته است و نهایتا ناچار با نامزد پیروز بیعت کرده است. چنانچه نه لاریجانی موتلفه‌ای است و نه احمدی‌نژاد موتلفه‌ای بود.
موتلفه در دوراهی اعتدال و تندوری
کنار رفتن چهره‌هایی مثل رضا رفیقدوست و طیبه حاجی محمد یزدی که از چهره‌های معتدل این حزب بودند و قدرت گرفتن افرادی مثل محمدرضا اعتمادیان، پایان عمر موتلفه سنتی است. موتلفه باز هم جوان‌تر شده است٬ جوانانی که دیگر نه سابقه همراهی با امام خمینی دارند و نه سابقه حضور در وزارتخانه را یدک می‌کشند و نه در بازار کسی آنان را می‌شناسد. آنها موتلفه جدید را خواهند ساخت و همچنان تنها اصولگرایانی هستند که به مفهموم «حزب» و «تشکیلات» باور دارند.
با این حال شورای مرکزی جدید باید در همین روزها تکلیف خود را در وزن‌کشی‌های اصولگرایی مشخص کند. قشر سنتی اصولگرایان دست در دست باهنر از لاریجانی برای کسب ریاست مجلس حمایت کردند٬ اما قشر مدرن چشم به رسایی و زاکانی دوخته‌اند و در عصری که موتلفه‌ای‌ها دیگر تصمیم‌گیر اصولگرایی نیستند، باید به سیاق سال‌های گذشته یکی از این دو مسیر را انتخاب کنند؛ اعتدال یا افراط!
جدول زیر گرایش و نگاه سیاسی اعضای موتلفه در دوره‌های مختلف را نشان می‌دهد:
