نامه‌ی کودکان و نوجوانان سیرچ و شهداد به هوشنگ مرادی کرمانی
جمعی از کودکان و نوجوانان سیرچ، سرزمین پدری و شهداد، سرزمین مادری هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده نامدار ایرانی طی نامه‌ای به این نویسنده برای سلامتی‌اش دعا کردند و احساسات خود را با وی درمیان گذاشتند.
به گزارش گفتارنو؛ متن این نامه به این شرح است:
به نام خداوند مهربان
آقای هوشنگ مرادی کرمانی
ما جمعی از کودکان و نوجوانان سیرچ، سرزمین پدری و شهداد، سرزمین مادری تان این نامه را برای 'شما که غریبه نیستید' می نویسیم.
همان سیرچی که با مردمان صمیمی و پرتلاش، سرو هزار ساله، 'بچه های قالیبافخانه'، 'انار'های پردانه و 'تنور'های داغ و همان شهدادی که با مردمان مهربان و سختکوش، 'نخل'های بلند، 'آب انبار'ها و 'خمره'های پرآب و شنزارهای کویرش در سطرسطر داستان هایتان موج می زند.
همه ما مدیون شما هستیم. شما با قصه هایتان ما و زادگاهمان را برای همیشه ماندگار کردید.
وقتی قصه های شما را می خوانیم از حس خوب سیرچی بودن، اندوهجردی و شهدادی بودن لبریز می شویم. احساس غرور می کنیم، قد می کشیم، پر از انرژی می شویم و قلبمان تند تند می زند.
وقتی هم شنیدیم قلبتان را عمل کرده اید قلبمان تند تند می زد. رفتیم کنار مقبره سلطان جلال الدین (ع) سیرچ، زیر گنبد امام زاده زید (ع) شهداد، همان جا که علی کریم، پیرمرد باصفا، نقاره می زند، کنار رودخانه و سرو سیرچ و زیرشاخه های نخل ها، برایتان دعا کردیم. دعا کردیم تا خوب خوب بشوید.
نخل، برای شما مثل مادر است. این را وقتی داستان نخل را خواندیم فهمیدیم و وقتی دیدیم شاخه نخل ها، مثل دست هایی مادرانه، رو به آسمان برایتان دعا می کنند باور کردیم که نخل مادر شماست.
آقاهوشنگ عزیزمان، درست است که هفتاد و یک ساله اید اما می دانیم قلبتان مثل بچه ها، پر از مهربانی و سادگی است.
وقتی قلبتان را عمل کردید قلب ما آرام و قرار نداشت. خدا رو شکر که خوب شدید و دوباره برایمان خواهید نوشت.
همشهری خوبمان؛ سرزمین ما، سرزمین قصه ها، خیال ها و رویاهاست. باد که می آید و هوهو می کند در گوشمان قصه می خواند، چهچهه و چُکُل چُکُل بلبل ها هم همینطور.
ما اینجا، خیال ها و رویاهایمان را توی شن های کویر می کاریم، قد می کشند و بالا می روند.
باز هم بنویس تا رویاها و قصه های مشترکمان با کتاب هایتان، مسافر همه سرزمین ها شوند. واسطه ما شوند با دنیا و همه مردمانش.
برایمان بنویس تا هر وقت خواستیم گم شویم خود را در قصه هایتان پیدا کنیم.
آقای هوشنگ مرادی کرمانی؛ همراه با این نامه، احساسمان را لایِ گُل های نرگس شهداد و پونه های لبِ رودخانه سیرچ می پیچیم و در سفتوی (سبد) حصیری می گذاریم و برایتان می فرستیم.
از خدای خوب و مهربان هم می خواهیم سلامتی کامل به شما عطا کند تا در کنار خانواده عزیزتان، خوش و سلامت باشید.
راستی، آقای هوشنگ مرادی کرمانی، از شما می خواهیم دوباره پیش ما بیایید و برایمان از خودتان و قصه هایتان بگویید.
