طعم، میزان چربی و مواد مغذی موجود در ماهی‌های آزاد پرورشی نشان می‌دهد که آنها از کجا آمده‌اند و تحت چه شرایطی پرورش داده شده‌اند. علاوه بر این، رنگ این ماهی‌ها می‌تواند به خوبی کیفیت آنها را مشخص کند.
برخی از ماهی‌های پرورشی سرشار از جیوه و برخی مواد دیگر هستند که مصرف آنها توصیه نمی‌شود، در این جا راه تشخیص سالم و امن بودن ماهی‌های آزاد را به شما آموزش می‌دهیم.
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان؛ ماهی‌های آزاد و پرورشی به علت طعم خوبی که دارند بسیار خوش خوراک هستند و حاوی مواد مغذی مفیدی برای بدن هستند. اگر این ماهی‌ها با کیفیت باشند می‌توان با پختن آنها یا حتی خام خوردن آنها از فواید بی‌شمار آنها لذت برد. اما همه ماهی‌های آزاد نمی‌توانند سالم و مغذی باشند.
طعم، میزان چربی و مواد مغذی موجود در ماهی‌های آزاد پرورشی نشان می‌دهد که آنها از کجا آمده‌اند و تحت چه شرایطی پرورش داده شده‌اند. علاوه بر این، رنگ این ماهی‌ها می‌تواند به خوبی کیفیت آنها را مشخص کند. اگر ماهی کمرنگ یا به اصطلاح رنگ و رو رفته باشد به این معنا است که ماهی با کیفیت نیست یا مریض است. اگر رنگ آن مایل به قرمز باشد سالم و مغذی است.
تفاوت رنگ گوشت ماهی بر اثر آستاگزانتین موجود در آن است که نوعی رنگدانه است و در بسیاری از جانوران آبی همچون ماهی‌ها یافت می‌شود. اگر مقادیر آستاگزانتین موجود در ماهی به اندازه کافی باشد این بدان معنا است که ماهی سالم و مفید است. آستاگزانتین فواید بسیاری از جمله خاصیت ضد التهاب و تورم، افزایش جریان خون، افزایش قدرت بدنی و افزایش تولید انرژی میتوکندری را دارد.
ماهیان پرورشی از غذاهایی تغذیه می‌کنند که در معرض دیوکسین و آلودگی جیوه است. اخیرا پرورش‌دهنگان ماهی در تلاش هستند که ماهیان را از مصرف این مواد آلوده دور نگه دارند و به آنها پروتئین سویا و مواد دیگری بدهند اما ماهی‌ها این مواد مفید را مصرف نمی‌کنند. به همین دلیل کیفیت گوشت برخی ماهیان پرورشی پایین است و پرورش‌دهندگان به گوشت ماهی‌ها آنتی‌بادی می‌زنند تا آلودگی‌های آن کاهش یابد در صورتی که این آنتی‌بادی‌ها خود برای سلامتی افراد مضر هستند. به همین دلیل مصرف گوشت برخی از ماهیان پرورشی توصیه نمی‌شود.
